به گزارش مشرق به نقل از مهر، در چنین روزی عروسی پای به خانه احمد(ص) می‌گذارد که آسمان و زمین از مبارکی قدمش پای کوبان و دست افشان اند.

امروز زنی به عقد محمد(ص) در می‌آید که برای شوهر نه فقط همسر بلکه دوستی صدیق و یاوری همیشگی است.

خدیجه(س) می‌آید تا برای محمد(ص) همدم مناجات‌های غار حرا باشد و سنگ صبور روزهای سخت مورجی اسلام در میان قوم عرب.

آری خدیجه(س) می‌آید تا نه از جان، و نه از مال خود در راه اسلام ذره ای دریغ نکند تا هم عمر و هم اموالش وقف خدا و دین اسلام شود.

خدیجه کبری(س) آن همسر بی مثل و مانند محمد مصطفی(ص) است که در وصف ایثارش نتوان آنچنان که شایسته نامش است روایت کرد.

این خدیجه(س) بانوی بیت نبوت است که می شود ام فاطمه؛ فاطمه ای که خود دلیل و برهانی است بر آفرینش زمین.

اوست که بر محمد(ص) یاوری کرد و بر اسلام مادری و درطوفان راه و بحبوحه حادثه ها پای به پای رسول خدا(ص) رنج برد و ایستادگی کرد و این چنین است که نبی الله(ص) او را مایه آرامش خود می داند و به خاطر بلند مرتبگی، خرد زیاد و تدبرش لغت "کبری" را به او می دهد.

پیوند حضرت خدیجه(س) و حضرت محمد مصطفی(ص) پیوندی آسمانی و مهر و محبت بین آنها تا آنجایی است که بعد از وفات حضرت خدیجه(س)، پیامبر هیچ گاه او را از یاد نبرد و پیوسته او را یاد می کرد و بر او درود می فرستاد.

این چنین زندگانی و عاطفه عمیق بین پیامبر و حضرت خدیجه کبری(س) باید همواره سرمشق راه و الگوی زندگی مشترک همه ما باشد.